เดินทางตามฝันที่ดินแดนซากุระ ตอนที่ 2

หวัดดีจ้า อิอิ เรามาต่อแล้วนะคุณทิพย์แบบว่ามันต้องมีการบิ๊ว
อารมณ์กันนิ้ดนึงอ่ะ (แบบว่าเอาความขี้เกียจออกไปจากตัว)
มาฟังประสบการณ์ที่แสนจะประทับใจของโฮชิกันต่อดีกว่าเนอะ
................(^_^)v......................
เล่าต่อ... ก็หลังจากที่เราลงจากเครื่องที่สนามบินนาริตะ ก็ต้องมี การผ่านพิธีการกันนิดนอย แบบเราหน้าตาโอ คล้ายๆ จะเหมือน เจปอง ก็เลยผ่านได้ฉลุย คุณกรมตรวจ เห็นแล้วก็บอก ไปๆ เลย แบบว่าให้ไปเปิดตรวจกระเป๋าอย่างเร็วเลย (T_T)ฮือๆๆๆๆ ตรูไม่ได้ขนของเถื่อนนะ (แต่มีขนม มาม่า ของกินเพียบ ฮ่าๆๆ ก็กลัวอดนี่น่า) แต่รอดคับท่าน ท่านตรวจแล้วไม่ว่าไร แม้จะเห็น มาม่าเป็นโหลโฮะๆๆๆ ก็คนมันหน้าตาแบบว่าเป็นคนดี อิอิอิ หลังจากออกจากสนามบินมาได้ ก็มีคนจากทางบริษัทที่ญี่ปุน มารับ ใจดีมากค่ะ ฮือๆๆ รันทดอีกแล้วตรู แบบว่าลงที่สนามบินนาริตะ แต่ต้องไปพักที่โยโกฮาม่า เพราะต้องไปเรียนภาษาที่นั่น 2 เดือน แล้ว คุณพี่ที่มารับก็บอกว่า ไม่มีรถน้า ที่นี้เขาต้องใช้รถไฟใต้ดินกัน วาการิมัสกะ? (เข้าใจบ่) ตอนแรกพวกเราก็เริงร่าคับ โอ๊ย แค่เนี้ย สบายมาก ว่าแล้วก็แบกกระเป๋าใหญ่บิ๊ก
(คิดภาพนะจ๊ะ แบบว่าคนไปอยู่หลาย เดือนอะ จะแบบกระเป๋าไซน์ไหนไป) ช่วงแรกก็จิ๊บๆ คับ แหมรถไฟ จากนาริตะเข้าโตเกียว สบาย มีลิฟด้วย กระเป๋าแค่เนี้ย กระจอกว่ะ แล้วชีวิต ก็เริ่มเข้าสู่ช่วงมืดมนอ่ะ เพราะต้องต่อรถไฟหลายสายมากๆ ประมาณ 4-5-6 สายอะนะ ถ้าเดินต้วปลิวๆ นะ ชิวๆ เลยขอบอก แต่ไอ้กระเป๋าใหญ่บิ๊ก 1 กระเป๋าไซน์กลาง 1 กระเป๋าสะพาย 1 มันช่าง เป็นอุปสรรคในการเดินทางที่สุดดดดด แถมสถานีรถไฟ ช่วงหลังๆ ไม่มีลิฟคับท่าน ต้องแบกกระเป๋าขึ้นลงบันได ประมาณ 20-30 ขั้น ทุกสถานี ตรูละอยากจะเตะกระเป๋าให้มันกลิ้งลงไปเองเลย ถ้าไม่ติดว่า มันเป็นกระเป๋าตรูเองงงงงงง ฮือๆๆๆ (T_T) แต่ในที่สุดก็ถึงจนได้คับ เป็น AOTS ที่โยโกฮาม่าจ้า เราเรียนภาษาญี่ปุ่นที่นี้นะ เตรียมความพร้อม ก่อนเข้าสู่โรงงานจ้า อันนี้เอารูปที่ห้องเรามาให้ดูนะ สบายมาก มีทีวี เครื่องเล็กให้ด้วย ชอบมาก แล้วจะเล่าเรื่องรายการทีวีที่ญี่ปุ่นนะ สนุกมากกกก ส่วนอีกรูปเป็นระเบียงที่ห้องพักเรานะ มองออกไปจะเห็นป่าไม้แล้ว ก็ภูเขาอยู่ริบๆ นะ แล้วเราก็ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินครั้งแรกที่ดินแดนซากุระด้วย สวยมากเลย ชอบๆๆ แล้วจะมาเล่าต่อนะ มันมีทั้งความสุข เศร้า เคล้าน้ำตา พร้อมความรักอันแสนจะรันทด แต่ทุ่มเทของโฮชิจังน้อยๆ อิอิอิ (อยากอ่านยัง)
ถ้าอยากอ่าน ก็รอก่อนนะ ถ้ายังก็บิ๊วอารมณ์ให้อยากอ่านด้วย
แล้วเจอกันจ้า